Najlepsza koszykarska piątka (zdaniem Morfeusz'a33)

Autor: Morfeusz33

Wstęp cz 1

Niniejszy tekst napisałem, gdyż osoba znajoma mnie do tego podkusiła. Na wstępie więc jedna informacja – nieuwzględnienie „tego” gracza w miejsce „innego” nie jest ujmą dla nikogo – żeby uwzględnić wszystkich wielkich (tych co są prawie na równi z moimi 5cioma najlepszymi) trzeba by mniej więcej … 12 lub 15 wymienić łącznie. Na pewno 5tka nie uwzględnia wszystkich wielkich. 5 to za mało – więc z góry proszę o wybaczenie, że czemu „tego” uwzględniłem, a nie „tamtego”.

Wstęp cz 2

Druga informacja równie ważna … posiadam wiedzę na temat NBA sięgającą 1980 roku. Stąd też analizując koszykarzy sięgam od 1980 roku. Nie wielu już pamięta – bo niby skąd … - środkowego Kareem’a Abdul’a-Jabbar’a. Sam go nie pamiętam … jak zacząłem oglądać NBA on już od paru lat nie grał. Znam go … dzięki archiwalnym materiałom w Internecie, który – dla dobrych szperaczy w Internecie, zawiera ich bardzo wiele. Tak samo z Earvin’em „Magic” Johnson’em. Larry’ego Bird’a znam na przykład „na żywo” z jego ostatniego sezonu – a mecze z najlepszych lat zobaczyłem bardzo wiele lat po ich rozegraniu. Stąd też – sam wielu wielkich z dawnych lat nie pamiętam „na żywo”, z kojarzę i znam tylko dzięki szperaniu w Internecie … Skąd też inni mieli by ich znać i umieć ocenić prawidłowo.

Stąd też nie mam i nie będę miał jakichkolwiek pretensji do kogoś kto zbije moją kandydaturę Kareem’a Abdul’a-Jabbar’a, powołując przy tym może wiele argumentów.

Nie będę dyskutował – bo po 1) nie twierdzę, że np. O’Neal jest wiele gorszy od Abdul-Jabbar (jeśli w ogóle … ; dajmy na to minimalnie … ; e nie będę tego argumentował w dyskusji …), po 2) jak piszę wyżej – potrzeba by 15stki a nie 5tki.

Środkowy – Center - Kareem Abdul-Jabbar

Dla mnie poza wszelką dyskusją. Nie ze względu na długą karierę, nie ze względu na trofea – 6 MVP sezonu i 2 MVP finałów NBA, nie ze względu na statystyki. Dla mnie nie ma drugiego zawodnika, którzy z taką łatwością jak on zdobywał punkty. Zresztą … jak na zdobywcę największej ilości punktów w historii NBA to … nic w tym zaskakującego, a ta ilość punktów wynikała nie tylko z długości grania, ale i łatwości zdobywania punktów. Sławny rzut hakiem … nikt nie kojarzy i nie powinien (bo skąd …) pamiętać co to jest. Kareem do połowy swojej kariery dysponował szerokim asortymentem rzutów, wejść pod kosz. Jak zaczął się starzeć –proporcjonalnie częściej niż dawniej, ze względu na konieczność oszczędzania sił, rzucał hakiem. Środkowy o wzroście 218cm, potrafiący rzucać techniką, której nikt oprócz niego nie opanował do tego stopnia, był po prostu … jedyny w swoim rodzaju. Zatrzymać Kareem’a Abdul’a-Jabbar’a póki nie osiągnął 40 roku życia, gdy chciał zdobyć punkt … było bardzo trudne, że powiem łagodnie.

Rozgrywający punktowy – Point Guard – Magic Johnson

Dla mnie poza wszelką dyskusją. Nie było i nie wiadomo czy będzie kiedyś kogoś jak on. 206cm, szybki, fantastyczny drybler, wybitny pogląd pola, fantastyczny podający, z czasem co raz lepszy strzelec, a przy tym wszystkim … fantastyczny człowiek, wiecznie optymistyczny i uśmiechnięty. Jak trzeba było podawał, jak trzeba było zdobywał najważniejsze punkty w meczu. Potrafił wszystko – grać na obwodzie, schodzić pod kosz grając tyłem do kosza. Praktycznie potrafił i grywał na wszystkich pozycjach (dowód: pg – najczęstsza pozycja; c – finały 1980, pf – dodatkowy sezon w 1996r., ale zdarzało się również w 1990 i 1991, sg – często w pierwszych latach kariery).

Rzucający obrońca – Shooting Guard

Plus

Mały skrzydłowy – Small Forward

Plus

Silny skrzydłowy – Power Forward

Poza wszelką wątpliwością w najlepszej piątce musi znaleźć się Michael Jordan. Problem jest teraz … jakie dwie inne osoby.

A dlaczego Michael Jordan – poza wieloma, które wymieniać mogę długo, jego wybitnych umiejętności jedna wybija się najbardziej. Spośród, wybaczcie, ale tak uważam, spośród wielkich koszykówki – Michael Jordan miał największe „zacięcie” do wygrywania. On po prostu … dał z siebie tyle, ile było konieczne, żeby wygrać. Jak trzeba było rzucić 63 punkty – rzucił. Jak trzeba było grać chorym – grał. Jak trzeba było po prostu szaleć na parkiecie – szalał. Jego serce do gry i do rywalizacji nie ma sobie równych. On nigdy, absolutnie nigdy, nie przegrał z powodu braku zapału do gry.

Uważam więc, że Abdul-Jabbar, Magic Johnson i Michael Jordan muszą być.

Dokonałem wyboru dwóch dodatkowych i poprzydzielałem razem z Michael’em Jordan’em na trzy pozycje – SG, SF, PF.

Co do pozostałych, poza Jordanem, dwóch osób – długo się zastanawiałem.

Między innymi nad:

· Kobe Bryant – tego faceta chyba dobrze dobrze znacie, wejście pod kosz, rzut za 3 punkty, lider, silna osobowość, fantastyczny, psychika zwycięscy,

· LeBron James – wyjątkowo uniwersalny, opisanie James’a w paru zdaniach nie jest możliwe, szybki, ale i silny, fantastycznie rzucający, facet z osobowością, showman, jeden z wybitnych zawodników,

· Larry Bird – zdrowy i w optymalnej formie moim zdaniem na pewno kwalifikuje się do najlepszej piątki, ale … w pełni zdrowy był tylko do 31 roku życia, a na dodatek w optymalnej formie był tylko 3 sezony, bo wiele z jego umiejętności wyuczył się dopiero w NBA, przychodząc do NBA nie aż tak dobry, jakim stał się dopiero później, w toku kolejnych sezonów, co jest decydującym argumentem, iż jednak – choć nie bez oporów, w najlepszej piątce go nie uwzględniam,

· Dennis Rodman – jeden z najlepszych obrońców i zbierających; znam wiele z jego meczy, gdy grał jako startujący SF w Detroit Pistons; jednak … czy w najlepszej piątce NBA umieszczać zawodnika bez większych umiejętności w ataku to miałem jednak wątpliwości,

· Scottie Pippen – świetny zawodnik, ofensywny, ale i obrońca, uniwersalny, na upartego grywał krótkimi chwilami jako PG, albo de facto rozgrywał po prostu akcję,

· Kevin McHale – mało kto go pamięta jako zawodnik, no i prawidłowo … to było dawno i nieprawda, ale … taki ofensywny Power forward, jakim on był, nie do zatrzymania; arsenał ruchów pod koszem miał aż tak dopracowany, że przeciwnicy czasem „wyskakiwali z butów” po jego zwodach, równie skuteczny na średnim półdystansie,

· James Worthy – jeden z najszybszych small forward w historii, razem z szybkim rozgrywającym – bez przesady powiedziane, że po prostu zabójczy, jak „dołożył” do arsenału rzut z dystansu był już „kompletny”,

· Karl Malone – wyjątkowy przypadek kogoś kto był i silny, i szybki, i świetnie rzucający (dorobił rzut z dystansu z czasem), wyjątkowa osobowość, konsekwentny,

- Shaquille O'Neal - argumentować można długo, powiem tylko, że określenie "dominujący środkowy" w jego wykonaniu nabrało na prawdę znaczenia ...,

· Kevin Garnett – i rzut z dystansu, i spod kosza, dobre podejście do gry, wysoki, silny, świetny zawodnik, konsekwentny, ale i opanowany, słowem prawdziwy sportowiec.

Z wybranej na pozycje SG, SF i PF trójki – Jordan, James, Bryant – na PF najlepiej się odnajdzie James. Jordan rzadko, ale grywał jako SF, więc ustawienie go tak nie jest dużym błędem. Poza tym uważam, że choć silny skrzydłowy – Power forward – nie jest optymalną pozycją dla LeBron’a James’a moim zdaniem to po prostu i on, i Magic Johnson, i Jordan, i Bryant, i Abdul-Jabbar w najlepszej piątce znaleźć się muszą, więc ktoś na Power forward zagrać musi.

Podsumowanie:

Rozgrywający punktowy – Point Guard –

Magic Johnson

Rzucający obrońca – Shooting Guard –

Kobe Bryant

Mały skrzydłowy – Small Forward –

Michael Jordan

Silny skrzydłowy – Power Forward –

LeBron James

Środkowy – Center –

Kareem Abdul-Jabbar